Prof. Monika GIERZYŃSKA-DOLNA

Politechnika Częstochowska

Prof. Stefan Ziemba był niezwykłą indywidualnością, prawdziwym Mistrzem, który wychował bardzo wielu uczniów, do których również ja mam zaszczyt się zaliczać.
Jego osobowość można scharakteryzować za pomocą takich cech, jak:
- pasja tworzenia,
- prężność działania,
- pracowitość,
- prawdomówność.
Prof. Stefan Ziemba był niezwykłym wręcz pasjonatem nauki. Ta pasja tworzenia rozumiana przez Niego bardzo szeroko -jako potrzeba tworzenia i rozwijania nowych dyscyplin wiedzy, ale także formowania umysłów tych ludzi, którzy będą w nowych dyscyplinach wiedzy pracować, stanowiły główną treść Jego życia. Tej pasji podporządkował wszystkie swoje działania, w tym także życie rodzinne.
Profesora Stefana Ziembę cechowała również ogromna prężność działania. Jako członek rzeczywisty PAN, pracownik IPPT PAN odczuwał wyjątkową potrzebę ogarniania swoim wpływem wielu młodych pracowników nauki z różnych ośrodków w kraju. Tradycyjne zebrania Sekcji Tarcia i Zużycia, później Sekcji Podstaw Eksploatacji Maszyn PAN odbywające się w Warszawie nie były w stanie „wysycić” ogromnej inwencji twórczej Profesora. Zatem Profesor Stefan Ziemba jak prawdziwy Mistrz i nauczyciel odbywał liczne podróże po kraju i „zarażał” swoim zapałem innych młodych (i nie tylko) pracowników uczelni oraz instytutów. Jest rzeczą charakterystyczną to, że każdy z jego uczniów, który został „zarażony bakcylem wiedzy”, już do końca pozostał wierny tej sprawie bez względu na trudności, które musiał pokonać.
Pracowitość - to kolejna cecha charakteru Profesora. Każdej sprawie bez względu na jej rangę poświęcał tyle czasu, ile ona wymagała. Dowodem świadczącym o wyjątkowej pracowitości Profesora były tzw. „melioracje” prac doktorskich i habilitacyjnych, na których często widniała adnotacja: „zużyłem na to 300 godzin pracy...”. Ten rodzaj pomocy merytorycznej w redagowaniu prac naukowych uważał Profesor Stefan Ziemba za swój moralny obowiązek i nigdy nie szczędził swojego czasu. Będąc sam „tytanem pracy” wymagał jednak podobnego wysiłku od tych, którym ten czas poświęcał i „rozliczał” każdego swojego ucznia z efektów jego pracy.
Prawdomówność - potrzeba mówienia i głoszenia prawdy naukowej, ale także i moralnej, stanowiły uzupełnienie niezwykłej osobowości Profesora.
Odszedł od nas wybitny uczony, oddany nauczyciel, prawdziwy Mistrz, ale zarazem niezwykły i skromny człowiek.
Będzie Go nam bardzo brakowało.